Liefde is alles en alles is liefde.

2024 is een roerig jaar. Er gebeurt veel in de wereld en dat laat mij, net als vele anderen, niet koud. Ik
maak me zorgen en vermijd soms het nieuws om me er niet te veel door te laten meeslepen. In een
wereld die steeds spannender en onzekerder wordt, waar er zoveel pijn en verdriet is… probeer ik
mij te blijven focussen op het hier en nu, op de mooie dingen van het leven en het kleine geluk. En
houd ik in gedachten dat het overgrote deel van de mensen op deze aardbol wél leeft voor liefde,
vriendschap en familie.

Gelukkig kan ik mij in mijn werk hier volledig op storten. De liefde tussen twee mensen die opbloeit
en zich daarna vermenigvuldigt. De liefde die niet alleen het bruidspaar maar ook de mensen om hen
heen samenbrengt. Die vreemden met elkaar verbindt. Die liefde, dat is waar het leven om draait.
En wat heb ik dat vaak mogen vieren dit jaar! Veel dank aan alle bruidsparen die mij het vertrouwen
hebben gegeven om van hun trouwdag de allermooiste te maken. Extra leuk vind ik het, dat ik ook
vriendschappen heb overgehouden aan deze samenwerkingen. Een aantal bruidsparen spreek ik nog
steeds, dan gaan we een hapje samen eten of we drinken een borrel. Heerlijk toch?

In mijn persoonlijke wereldje lag de uitdaging vooral bij het managen van alle bruiloften bij elkaar in
combinatie met het managen van mijn eigen energielevel. Ik word zo enthousiast van het
weddingplannerschap en ga hier helemaal voor, waardoor ik in de zomervakantie ook echt even hard
moest bijkomen. Geen wilde, avontuurlijke reis dit jaar: benen omhoog, Max onderuit, Netflix aan.
Eerlijk is eerlijk, dit kwam niet alleen door mijn werk, maar ook door het opvoeden van onze pup
Winnie. Dat vraagt me toch een berg geduld, doorzettingsvermogen en energie! En planning ook:
wanneer moet Winnie plassen en moet ik haar op tijd uitlaten om ervoor te zorgen dat ze niet
losgaat op onze pas behandelde houten vloer? En hoe time ik die extra lange wandeling zodat ze
tijdens mijn volgende videocall gewoon rustig slaapt en niet door het gesprek heen blaft? Ook kon ze
in het begin niet zo lang alleen zijn, dus moest ik altijd oppas regelen als ik langer onderweg was voor
bijvoorbeeld een locatiebezoek. Een logistieke uitdaging, maar met hulp van mijn lieve ouders – die
gek zijn op die pluizige Golden Retriever – heb ik alles goed gered.

En natuurlijk met hulp van mijn verloofde Ivo. Hij werkt als conrector op een middelbare school,
maar heeft het toch voor elkaar gekregen dat hij Winnie af en toe een dag mee kon nemen naar zijn
werk. Een hyperenthousiaste jonge pup op een middelbare school vol hyperenthousiaste pubers… zie
je het voor je? Dat was ook voor Ivo weer een goede training in geduld en flexibiliteit, hahaha. En
voor Winnie een mooie kans om te socialiseren. Nu, aan het eind van het jaar, kennen veel leerlingen
Winnie en komen ze graag even langs voor een knuffel en tegelijkertijd een praatje met Ivo. Zo zie je
maar hoe ook de liefde voor zo’n pup mensen weer kan verbinden! Dat zal ik ook nog eens tegen Ivo
zeggen als hij haar weer mee moet nemen omdat ik de hele dag de hort op ben, hahaha.

Lieve lezer, het was me een jaar. Een jaar dat we hopelijk afronden in het samenzijn van iedereen die
ons dierbaar is. Doe een extra lichtje aan deze donkere dagen. Spreek nog eens uit dat je van elkaar
houdt, ook tegen mensen bij wie je dat eigenlijk niet zo vaak doet. Vier de liefde om je heen en focus
op het kleine geluk. En heb vooral veel plezier deze jaarwisseling! Happy new year!
Liefs, Maxime