Mijn trouwjurk kopen: hoe ging dat?

januari 28, 2025

Mijn trouwjurk kopen: hoe ging dat?

OMG ik heb een jurk!!! En wat was het spannend zeg, om er een uit te kiezen. Leuk, ja, maar zeker
ook spannend. Normaal gesproken kan ik de bruiden waarmee ik werk makkelijk geruststellen,
maar nu moest ik mijzelf even toespreken. Ik vond het gewoon a very big deal. En laten we eerlijk
zijn, dat is het ook.
Ik ben begonnen met een Pinterestboard om een beeld te krijgen van mijn stijl, ook met het idee om
deze aan de winkelmedewerker te laten zien. Daarnaast had ik online een aantal mooie jurken gezien
en een afspraak gemaakt bij een winkel die mij aansprak. Ik gaf ook meteen mijn budget door, dan
wisten ze dat maar alvast. Een week voor de afspraak namen de zenuwen toe. “Straks sta ik daar en
MOET ik mijn jurk vinden, oh als ik maar kan kiezen!” De stress had een uitlaatklep nodig, dus ik ben
die hele week bezig geweest met wat ik voor outfit aan zou doen naar de afspraak. Jeans of jurk?
Hoge laarzen of pumps? ALSOF DAT UITMAAKT.
Toen was het zover, met zijn vijven – mijn moeder, zus, twee vriendinnen en ik – reden we
opgepropt in een kleine auto naar bruidswinkel toe. Mijn zenuwen waren all over the place en we
werkten er met zijn allen hard aan om die in te dammen. Lieve woorden, grappige gesprekken en
meezingen met foute nummers. Met beslagen ramen kwamen we bij de winkel aan. Daar werden we
meteen ontvangen met een glaasje bubbels. Dat hielp wel om de scherpe randjes er vanaf te halen,
ook al was het pas 11:00 ’s ochtends!
De medewerkster vroeg naar mijn verhaal, hoe Ivo en ik elkaar hebben ontmoet, hoe onze bruiloft
eruitziet en waar ik naar opzoek was. Naar aanleiding daarvan stelde ze steeds een nieuwe jurk voor.
Ik heb haar ideeën gevolgd en trok als vierde een PRACHTIGE jurk aan. Het enige wat ik nog kon
zeggen was: “ik vind hem schitterend…”. Het verraste mij zelf ook, want hij had veel meer bling dan
ik zelf dacht leuk te vinden, maar bij deze jurk klopte het gewoon. Wat niet klopte, was de prijs.
Stond ik daar helemaal verliefd te zijn, was hij vér boven mijn budget. Dat was nog al een bittere pil,
ik kon meteen weer afscheid nemen van die dromerige jurk. Ik snap gewoon niet waarom de
verkoopster mij hem überhaupt heeft aangeboden en dat heb ik dus ook nog maar tegen haar
gezegd.
De boodschap was duidelijk en we gingen verder. Na nog een blik op mijn Pinterestboard én een
verificatie van het budget, kwam ze weer met een fantastische jurk aanzetten. Minder bling, maar
stijlvol, elegant en een beetje sexy. Deze jurk had álles wat ik wilde. Ik vond hem prachtig, vond het
heerlijk om erin rond te lopen en om naar mezelf te kijken in de spiegel. Mijn moeder had tranen in
haar ogen en mijn zus was meteen overtuigd. Maar ik durfde geen ‘ja’ te zeggen. Ik voelde slechts
94% ja, geen 100%. Na lang staren in de spiegel heb ik met een gaar hoofd de medewerker bedankt
en zijn we zonder jurk naar huis gegaan. Ik wist het niet meer.
In de dagen erna bleef ik aan die laatste jurk denken, maar ben ik ook nog verder gaan zoeken. Ik
vond een winkel in Den Haag waar ze weer andere ideeën hadden, maar waar óók die 94%-jurk in de
collectie zat. Drie weken later volgde de nieuwe afspraak. Met hetzelfde gezelschap, naar een andere
stad en een andere winkel. Hup weer opgepropt in de auto en liedjes zingen tot we er waren. En ja
hoor, ik was ook wéér zenuwachtig. Ik had gedachtes als “En nu kies ik er gewoon één. Het is wel
genoeg geweest hoor” en daarna weer “Nee, al moet ik 10 winkels af, ik ga voor mijn droomjurk.
Maar wat als ik dat noooooit ga voelen?”.
De medewerker in Den Haag was gezellig, nuchter en direct. Daar houd ik van, dus er vielen meteen
wat zenuwen weg. Steeds liet zie me meerdere jurken zien, ik kon zelf kiezen welke ik wilde passen.
Ook heeft ze mij nog een model laten passen dat ik juist níet wilde, om die met zekerheid uit te

kunnen sluiten. Dat was een superstrakke jurk die mooi stond, maar waar ik me niet in kon
ontspannen. ‘Buik inhouden!’ dacht ik alleen maar. En dat wil ik niet denken op mijn bruiloft! Ik wil
taart! Helder, geen superstrakke jurk dus.
De 94%-jurk bleef ondertussen maar in mijn hoofd rondspoken. Na een tijdje vroeg ik of ze die er ook
bij kon pakken, om hem toch nog eens te passen. Wat bleek, ze hadden hem hier alleen in het
zwart… “Nou haal hem toch maar”, ik wilde het gewoon weer even voelen.
En ja hoor, dat was hem. Ik voelde het al toen ik hem aandeed en toen ik in de spiegel keek, schoot
die 94% schoot naar 100%, zélfs in het zwart! Ding ding ding! We have a winner! Nee, ik ga niet in het
zwart trouwen, maar zelfs in de zwarte variant kon ik zien dat dit toch écht mijn jurk was. Ik had
gewoon iets meer tijd nodig om hier zeker van te zijn. Misschien was ik vorige keer ook helemaal in
de war door die dure bling-jurk, maar dit voelde als thuiskomen. “Ik heb nu wel het gevoel”, zei ik
zacht. Tranen rolden, bubbels (en mijn portemonnee) werden opengetrokken en de bestelling van
mijn droomjurk werd geplaatst. Het is toch gelukt!
Ik ben normaal hartstikke stressbestendig, maar besef nu des te meer dat het uitzoeken van een
bruidsjurk wel echt bijzonder is. Het is persoonlijk, intiem en best kwetsbaar, maar de juiste jurk
zorgt dat je je sterk en mooi voelt. Ik ben blij dat ik de tijd heb genomen en uiteindelijk met zekerheid
kon kiezen. Mijn entourage bestond uit mensen die mij goed kennen en die zich hielden aan de
gouden regels; laat eerst de bruid reageren op een jurk, geef daarna pas jouw mening. En; zeg niet
dat je iets niet mooi vindt, als de bruid helemaal verliefd is.
Ik twijfelde enorm gedurende deze hele exercitie, maar mijn vriendinnen en familie hebben nooit
geprobeerd mij te overtuigen, ze hebben me vooral geholpen met het ordenen van mijn gedachten
en het wegnemen van de zenuwen. Zo heb ik op mijn manier de juiste jurk kunnen vinden. Mijn tip is
dus ook: kies jouw entourage dus bewust. Zijn er mensen wiens mening jij gauw voor waarheid
aanneemt? Of die het moeilijk vinden hun mond te houden? Dan kun je die misschien beter
thuislaten.