Trouwen is ontzettend mooi, leuk en romantisch, maar ook… ingewikkeld. Hoe je het ook wendt of keert, er is altijd wel iemand die stiekem beledigd is als hij of zij niet mag komen. En soms ook niet eens stiekem.

Op een van mijn bruiloften dit jaar had het bruidspaar de gastenlijst bewust kort gehouden, om zo een persoonlijke, intieme sfeer te creëren. Maar… twee weken voor de grote dag kondigde een goede vriend aan dat hij een nieuwe relatie had. Je voelt hem al aankomen, hij vroeg of ‘De Nieuwe Vriendin’ ook naar de bruiloft mocht komen.

Nou eigenlijk niet dus, want het bruidspaar had haar nog nooit ontmoet en het is nogal wat om je persoonlijkste liefdesmoment everrrr te delen met een anoniem paar ogen dat je niet kent. Omdat het voor de vriend in kwestie erg belangrijk was, werd De Nieuwe Vriendin toch uitgenodigd. Mee naar het diner ging het bruidspaar nog even te ver (dit wilden ze echt klein houden), maar De Nieuwe Vriendin was van harte welkom op de ceremonie. Een prima oplossing voor een onbekende gast. Dat vond De Nieuwe Vriendin zelf echter niet.

Na de ceremonie splitsten de gasten zich op. Een deel ging naar huis, een deel ging door naar de locatie voor het diner. De Nieuwe Vriendin voegde zich bij de laatste groep. Wait, what?? Een vergissing kon het niet zijn, want ik had twee keer liefdevol-maar-duidelijk uitgelegd dat ze alléén voor de ceremonie was uitgenodigd. Iets dat ook gebruikelijk is op Nederlandse bruiloften. ‘Misschien moet ze toevallig ook die kant op?’ dacht ik nog, tegen beter weten in en met een knoop in mijn maag.

Nee hoor, daar zat ze. Aan de dinertafel. Op een plek waar iemand anders’ naamkaartje stond. En die iemand anders had vervolgens geen plek. En geen eten. En niemand wist wat ze met de situatie aan moesten. Vreselijk gênant, voor alle betrokkenen. Ik haalde de diep adem en wist: dit ga ik fixen. Hier ben ik voor, Max in actie! (Note to self: leuk idee voor een t-shirt).

Na nóg een keer vriendelijk uitleggen dat er helaas geen plek aan de dinertafel voor haar was, vertikte De Nieuwe Vriendin het nog steeds om te vertrekken. Ze was standvastiger dan de gigantische klimop die zich deze zomer om mijn schutting had gewikkeld en ik – tot blaren aan toe – probeerde te verwijderen. (Mensen zonder groene vingers, unite!)

Eén boze bruid en een snel overleg later was het duidelijk dat de beste oplossing was om geen stennis te schoppen en De Nieuwe Vriendin gewoon te laten mee eten. Liever dat, dan haar een nóg grotere stempel te laten drukken op de mooie trouwdag. Voor degene zonder plek aan tafel liet ik een extra couvert indekken. En ik stond mijn portie van het diner af, zodat hij toch nog eten had. De situatie kalmeerde en het werd al gauw gezellig. Opgelost. En die goede vriend en zijn nieuwe vriendin? Die zijn inmiddels alweer uit elkaar. Ook opgelost.

*Verhalen worden alleen gedeeld na toestemming van het bruidspaar.