Ik heb tranen gelachen

Het is eind oktober en het bruiloftsseizoen zit erop. Mijn favoriete moment op elke bruiloft dit seizoen was steevast het proostmoment. De ceremonie is geweest, de spanning is eraf bij het bruidspaar en ze heffen het glas met hun dierbaren. Hier wordt vaak zo enorm naartoe geleefd. Ik houd ervan om de stralende gezichten te zien, die vieren dat ze het gewoon even hebben gedaan. Ze zijn getrouwd! En oke, het is óók mijn favoriete moment van de bruiloft, omdat je er meestal taart bij krijgt. 😬

Ik ben dankbaar voor iedereen die mij dit seizoen het vertrouwen heeft gegeven om hun trouwdag te organiseren. Het was romantisch, magisch, er was zoveel liefde. En ik heb ook zoveel gelachen. Tijdens gezellige voorbereidingssessies, opbouwuurtjes, bij de speeches en op de dansvloer. Maar ook om dingen die niet altijd even goed gingen…

Want ondanks dat we er ALLES aan doen om de bruiloft op rolletjes te laten lopen, gaat er ook wel eens iets mis. Bij de bruiloft van T&F hoorde ik iemand in eens gillen. “BRAND! BRAND!” Ik rende erop af met een emmer water waar het bruidsboeket in had gezeten (geen idee ook wat precies mijn plan was, bedenk ik me nu, maar 10 punten voor de inzet zou ik zeggen). Bleek er een van de kaarsen te zijn omgevallen, die snel gedoofd kon worden. Heel veel paniek, een emmer water en nat geklotste schoenen, voor niks. 

Ook heb ik lastminute zelf een trouwjurk aan moeten passen, omdat de bruid tijdens haar laatste passessie in de bruidswinkel niet helemaal eerlijk durfde te zeggen dat de pasvorm eigenlijk niet goed was. Als ze voorover boog of een klein sprongetje van geluk zou maken, floepte zo haar hele decolleté eruit en kregen de gasten meer dan waar ze voor gekomen waren. 😅 Eerst voelde ze zich wat ongemakkelijk om het te zeggen, maar met veel liefde, humor en naald en draad hebben we het op kunnen lossen en ging ze ontspannen en zelfverzekerd naar het altaar. En het decolleté bleef de hele dag netjes binnenboord. 

Ik heb ook een keer een van de gasten, die zeer fanatiek aanbood om even te helpen, een vaas naar de trouwzaal laten dragen. Dat extra paar sterke handen kwam goed van pas. Het ging om een vaas met bloemen die het hele decor rond het altaar perfect af zou maken. Een half uur later en vlak voor de ceremonie was die belangrijke vaas nog steeds nergens te bekennen en de betreffende gast kon zich niet herinneren waar hij hem heeft gelaten. Wat bleek nou: hij kreeg bij de bar een patatje aangeboden, heeft daar lekker staan eten, de vaas neergezet en kon zich dat helemaal niet meer herinneren. Mannen en hun prioriteiten… Gelukkig vonden we de vaas net op tijd terug en had het bruidspaar niets door. 

Dit zijn maar een paar voorbeelden van gekke dingen die er gebeuren. Op dit soort onverwachte momenten sta ik helemaal aan, probeer ik het ter plekke op te lossen en ook meteen al alternatieven te bedenken voor als dat niet lukt. Full focus, Max in actie. Ik vind het heerlijk, hier ben ik voor gemaakt. Kom maar door met al die rare situaties, mijn team en ik lossen ze wel op! Wat ik óók heerlijk vind, is om er daarna hard om te lachen. En lachen, dat heb ik dit seizoen gedaan. Het is ook voor mij een feestje, zo’n trouwdag. 

Bedankt lieve, lieve bruidsparen. Ik heb met liefde aan jullie bruiloften gewerkt, wens jullie het al het moois voor de toekomst samen en ik ben benieuwd wat het volgende seizoen voor capriolen (en taarten) voor mij in petto heeft!

“Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan en tenslotte tevreden het licht uitgedaan.”