Mijn vrijgezellenfeest: klaar voor de sprong in het diepe

Mijn bruiloft kwam met rasse schreden dichterbij en ik had zo’n vermoeden dat mijn
vrijgezellenfeest niet ver weg meer kon zijn. En ja hoor, op zaterdag 16 augustus
werd ik verrast door een grote groep vriendinnen aan mijn deur. Eigenlijk zou ik met
mijn moeder en zus een dagje naar het strand gaan, maar die zaten dus in het
complot!
Na van de schrik bekomen te zijn – en mijn hond Winnie gekalmeerd te hebben
(omg, zoveel gillende vrouwen in huis!) – pakte ik mijn spullen, propte een ontbijt
naar binnen en stapte in het taxibusje. De rit duurde een uur en leidde ons naar
Scheveningen. Daar kreeg ik eerst een bingokaart overhandigd met willekeurige
opdrachten: regel een gratis drankje, doe een shotje met een barman, vraag je
nummer aan bij de dj, neem een selfie met een groep mannen, enzovoort. Bij elke
bingo moest de hele groep een Flugel drinken.
Ik bestudeerde de kaart terwijl we wat leuke groepsfoto’s maakten en vervolgens
verder liepen naar het eerste hoogtepunt – of dieptepunt: bungeejumpen van de pier.
Toen ik dat hoorde moest ik wel even slikken. Ik vond het héél vet maar ook héél
eng. De meiden waren superenthousiast en supportive, maar goed, eenmaal
daarboven moest ik het toch echt alleen doen. Ik stond op het bakje van de
hijskraan, boven een heleboel niks en ver daaronder de zee. Ik moest me omdraaien
en met mijn voeten naar het randje toe schuifelen. Mijn hele lichaam sloeg alarm,
maar ik wist dat ik dit wél ging doen. De instructeur telde af, liet me los en… ik
sprong. Whaaaaaaa, wat een gevoel! Het is zo onwerkelijk om jezelf bewust de
diepte in te gooien en te merken wat dit met je hoofd en lichaam doet. De rush is
ongelooflijk en de blijdschap toen ik het bungeetouw mij omhoog voelde trekken was
nog groter. Ik stuiterde nog een paar keer heen en weer, keek naar de golven onder
mij en was apetrots op mezelf. En als beloning kreeg ik van de meiden… nog een
Flugel. 😀
Deze adrenalinerush werd opgevolgd door een rustig momentje wijn drinken in het
zand, tot er ineens een luchttoeter afging. Als een deelnemer van Kamp van
Koningsbrugge werd ik gesommeerd om direct omhoog te springen, naar een ander
punt te rennen en vandaar commando’s op te volgen om uiteindelijk een schat op te
graven. Ja, dit klinkt nu heel wazig en dat was het ook, maar ook zó grappig. Niet in
de laatste plaats omdat we die schat helemaal niet konden terugvinden – zelfs de
organisatoren niet. Toch maar weer een wijntje dan. Er volgden nog wat opdrachten
en ik heb gekke, maar leuke dingen gedaan.
Aan het einde van de middag verplaatsten we ons naar een strandtent waar we
handboogschietles kregen en vervolgens in een veld tegen elkaar moesten strijden
door elkaar af te schieten. Ik heb zo gelachen. Iedereen was bloedfanatiek, vocht
voor haar leven, rolde door het zand en streed genadeloos om de winst. Gewapend
met masker en boog voelde ik me een enorme Katniss uit The Hunger Games.
Buitenstaanders hebben waarschijnlijk tien vrouwen heel traag zien rommelen met
pijlen die ze niet op hun boog gespannen kregen, maar voor ons voelde het als een
actiefilm.
Daarna konden we weer welverdiend strandhangen – nu echt uitrusten zonder
militaire drill – vervolgens pizza eten in een fijn Italiaans restaurantje en we sloten de
dag af op een feestje in een strandtent. Daar hebben we gedanst en gedanst én

gedanst! We hadden zongebruinde koppies, zand in het haar en wijn op ons shirt. Of
was het Flugel?
De hele dag was fantastisch. Ik heb me helemaal uitgeleefd, genoten en was daarna
he-le-maal gesloopt. Het fijnste vond ik dat er echt was geluisterd naar mijn wensen
en dat het geen hysterisch overdreven event was, maar vooral heel erg leuk en
passend bij mij! Ik had een paar aanwijzingen gegeven voor mijn vrijgezellenfeest: ik
wil niet voor lul lopen in een raar pak, geen heftig zuipfestijn, maar er mag wel wat
geks gebeuren. Daar is naar geluisterd! En dat is ook meteen een goede tip: maak
kenbaar wat je wel of niet wil als jij gaat trouwen. En leg de organisatie in handen
van mensen die je hiermee vertrouwt. Natuurlijk kan men best een uitdaging voor je
creëren, maar uiteindelijk is die hele dag een cadeautje voor degene die gaat
trouwen – dus laat het ook vooral leuk zijn. Dat snapten mijn vriendinnen gelukkig
goed. Ik zal nog vaak aan deze dag terugdenken. Wat ik me nu ook bedenk, nog
maar iets meer dan een maand tot onze bruiloft in Toscane… OMG time flies when
you go bungee jumping.